Είπαν για την Ουρανία Εφραίμογλου		7 Οκτωβρίου 2021
Δημήτρης Εφραίμογλου, Διευθύνων Σύμβουλος ΙΜΕ Στην Ακολουθία του γάμου, λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης για τον σύζυγο να "προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ -ούτως- ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν". Αυτό το έκανε πράξη τόσο ο Πατέρας μου όσο και η Μητέρα μου. Οι δυό τους ήταν "δύο σε ένα". Ενσάρκωναν αυτό που έλεγε ο Πλάτωνας στον αρχέγονο μύθο των ψυχών: το μίγμα δηλαδή των δύο ψυχών σε μία. Το τί έκανε η Μητέρα μου, το ακούσαμε τόσο ωραία από τις προλαλήσασες και τις ευχαριστώ όλες... Μας περιέγραψαν το μεγαλείο ψυχής της, την ευγένεια και το ήθος της! Τα σοφά και μετρημένα λόγια της και το ήρεμο της βλέμμα, που σε γέμιζε με σιγουριά και με γαλήνη. 2 χαρακτηριστικά της, θα κράταγα, σαν κατακλείδα. Πρώτο, την ευλαβική προσήλωση της στις Αρχές και τις Αξίες της -χαρακτηριστικό που είχε πάρει τόσο από τον Πατέρα της αλλά και από τον Πατέρα μου- και τις εφάρμοζε πρώτα και και κύρια στον εαυτό της και την οικογένεια της -με αυστηρότητα και αποφασιστικότητα-. Δεύτερο, το πάθος της για προσφορά στον συνάνθρωπο -χαρακτηριστικό που της το είχε ενισχύσει η φοίτηση της στο Pierce College-. Ministrare, non ministrari (Να υπηρετείς, όχι να υπηρετείσαι) ήταν το μότο-οδηγός της, ένα σταθερό ιδεώδες με το οποίο πορεύτηκε δίνοντας με την προσφορά, νόημα στη ζωή της. Από τις δωρεές χαράς -στο «Σπίτι της Στοργής» και στο ορφανοτροφείο «Φιλοθέη η Αθηναία»- με την γέννηση (μου) -του μόνου από τα 5 της παιδιά-, στο ΑΚΜΑ που αφιέρωσε όλη της την ενέργεια για περισσότερα από 34 χρόνια, και στο ΙΜΕ που ήταν η κορωνίδα των δράσεων της οικογένειας μας. Είχε πάντα μέσα της την χαρά της Δημιουργίας... Όταν οι ενασχολήσεις της με τα κοινά ολοκληρώνονταν για την μέρα, εκείνη έστρεφε την δημιουργική της ενέργεια στους κήπους της, τόσο στο σπίτι τους εδώ, όσο και το περιβόλι μας στην αγαπημένη της Στεμνίτσα, που αγαπούσε και που φρόντιζε τόσο πολύ. Ήταν αυθεντική σε όλα της. Από το γκρίζο της μαλλί -που ανέφερε η Μαριάννα- μέχρι την καθόλου comme il faut απάντηση της, όταν την είχαν ρωτήσει σε έναν κοινωνικό κύκλο, «Εσείς τι κατοικίδιο έχετε?» που είχε απαντήσει «Κότες!». Το πόσο αγαπούσε τον Πατέρα μου δεν χρειάζεται να το πω, όταν εκείνος έφυγε, έφυγε κι εκείνης η μισή ψυχή. Το ίδιο δεν χρειάζεται να πω και για εμένα αλλά και για την νύφη της, που ποτέ δεν αντιμετώπισε σαν νύφη, αλλά σαν κόρη και φυσικά για τα 3 της εγγόνια... Θα μας λείψουν οι συμβουλές της, θα μας λείψει η πραότητα της, θα μας λείψει η παρουσία της... Η μόνη παρηγοριά είναι ότι τώρα θα είναι ξανά μαζί με το άλλο μισό της... Τα παιδιά σου, Δημήτρης και Σοφία, τα εγγόνια σου Λάζαρος, Βασιλική και η -μακριά ευρισκόμενη, έχουσα το όνομά σου- Ουρανία, σε αποχαιρετούμε...
Προηγούμενη ομιλία	•	Επιστροφή