Είπαν για την Ουρανία Εφραίμογλου		7 Οκτωβρίου 2021
Μαριάννα Τάση Aγαπημένη θεία Ουρανία, μας είχες προετοιμάσει για το τέλος καθώς το περίμενες εσύ από καιρό. Όταν με πήρε ο Δημήτρης τη Δευτέρα μια πέτρα πλάκωσε το στήθος μου γιατί ήταν πια οριστικό. Το ξέρω υπέφερες πολύ τα τελευταία χρόνια με την απώλεια του λατρεμένου σου Λαζάρου, πολύτιμου συντρόφου στη ζωή και στα κοινά οράματα. Με έτρωγε μέσα μου πώς να βοηθήσω, δεν έβρισκα τρόπο... πόσο κοντά, πόσο μακριά, ποιο ήταν το πολύ και ποιο το λίγο. Πάντως επέβαλλες το σεβασμό στη μοναξιά σου. Πάντα τον κέρδιζες τον σεβασμό και την αγάπη με τη λιτή κομψότητά σου, το βάθος και το χαμόγελο στο βλέμμα, την αγάπη για την οικογένεια, τη φροντίδα του κήπου σου, την πίστη σε καθετί αληθινό και ωραίο και την αποστροφή για το φθηνό, τη ρηχή πολυτέλεια, τις φλύαρες κινήσεις και ομιλίες, την πολλή συνάφεια του κόσμου. Πάντα θα θυμάμαι το φιλόξενο σπίτι σου κάθε Πρωτοχρονιά και του Λαζάρου, τις εκ βαθέων συζητήσεις μας, μια κούπα καφέ μπροστά στο τζάκι, τη στήριξη στα πρώτα επαγγελματικά μου βήματα. Το φως των ματιών σου τόνιζε ακόμα περισσότερο το λευκό στεφάνι των μαλλιών σου. Εξέπεμπες ευγένεια και αξιοπρέπεια και τη σοφία ανθρώπου που έχει πονέσει και έχει πασχίσει να καταλάβει τον εαυτό του και τον κόσμο για να τον κάνει καλύτερο. Συγχώρεσέ με για όσα δεν κατάλαβα, γι’ αυτά που φοβήθηκα να καταλάβω και για τα λόγια που δεν βρήκα να σου δώσω. Για το χάδι που μπορεί να σου στέρησα αγαπημένη μου. Καλό σου ταξίδι στο φως.
Προηγούμενη ομιλία	•	Επόμενη ομιλία