Η δική μου πυροβολαρχία, η 3η, ξεκίνησε απ' το Χολαργό το σούρουπο και τ' άλλο πρωί, μετά ολονύχτια, βασανιστική ορθοστασία στο στρατιωτικό σταθμό του Ρουφ, επιβιβαστήκαμε στο Λαρισαϊκό.
..........................................................................
Στις 6 ξεκίνησε η αμαξοστοιχία με μια ανατριχιαστική βουή, κι όλος αυτός ο κόσμος ξέσπασε σε λυγμούς, κλάματα κι αναφυλλητά, ανάμιχτα με ξεφωνητά ενθουσιασμού.
..........................................................................
Το τι γινόταν σε κάθε σταθμό, είναι αδύνατο να περιγραφεί. Απ' το Μενίδι και το Τατόι άρχισε το πανηγύρι. Οι χωριάτες περίμεναν το τραίνο για να κατευοδώσουν τους δικούς τους και να ευχηθούνε στο στρατό.
-"Στο καλό, παλληκάρια!..."
-"Θάρρος και θα τους κυνηγήσουμε τους μακαρονάδες!..."
[...] Κι ανάμεσα στις ευχές και τις ικεσίες, οι φωνές εκείνων που ζητούσαν δικούς τους κυριαρχούσαν:
-"Νίκος Βλάχος... Βλάχος 3η πυροβολαρχία..."
-"Σπύρος Ντούνης... Ντούνης Σπαταναίος, ορειβατικό..."
[...] Στο Κακοσάλεσι ο ενθουσιασμός ήτανε κάτι το εξαιρετικό. Πού βρέθηκαν τόσες χιλιάδες χωρικοί στο μικρό αυτό χωριό; Και πόσα αρνάκια θάσφαξαν για να φτιάξουν τα τόσα μυρωδάτα σουβλάκια που μας μοίραζαν; Ο κάθε χωρικός, χωριστά απ' τα σουβλάκια που πρόσφερνε, είχε κρεμασμένη μπροστά του μια "τσότρα" με κρασί και στο χέρι του κρατούσε δυο "κούπες" χωματένιες... "κατοστάρικες". Με την μια κούπα κερνούσε τους φαντάρους και με την άλλη "τσούγκραγε" και έπινε αυτός!... Κι όσες φορές κερνούσε, άλλες τόσες έπινε αυτός! Είχαν γίνει όλοι!...
-"Πιέστε παιδιά!... Όλα για σας! Όλα για την πατρίδα μας! -Nα μας περιμένετε. Σε λίγο θάρθουμε κι εμείς να πολεμήσουμε!..."
[...] Στη Θήβα, τα κορίτσια έρραναν την αμαξοστοιχία μας με λουλούδια, φιλούσαν τους στρατιώτες απ' τα παράθυρα και τους έδιναν τις διευθύνσεις τους, για να τους στέλνουν νέα από το μέτωπο, συγχρόνως δε τους μοίραζαν καλαμποκίσιο ψωμί, κρασί, κι άλλα είδη απ' την παραγωγή τους.
[...] Η Λειβαδιά μάς δέχτηκε με νταούλια και πίπιζες, που έπαιζαν σ' εκνευριστικό ήχο διάφορα παλιά πατριωτικά θούρια. Ο σταθμός ήταν σημαιοστόλιστος κι οι χωρικοί μας μοίραζαν ψωμί, τυρί κι άλλα φαγώσιμα.
-"Στο καλό αγόρια!..." -"Στο καλό αδέρφια και γρήγορα να γυρίσετε νικητές!..."

(Νάσος Φακίδης, ΑΘΗΝΑ-ΤΕΠΕΛΕΝΙ, στο: Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-41, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 65)