Αλλά τραγική εξίσου και απελπιστική ήτο και η κατάστασις των ζώων, των μουλαριών, όταν σώθηκε το λίγο άχυρο και το κριθάρι που ήτο δυνατό να οικονομηθεί στα απομακρυσμένα και αποκεκλεισμένα από την κακοκαιρίαν εκείνα μέρη τ' άτυχα κτήνη ετρέφοντο με ξηρά φύλλα που και αυτά σπάνιζαν και με φλούδες των δέντρων. [...] Υπό τας συνθήκας αυτά πολλά ζώα εψόφησαν μη δυνάμενα να ανθέξουν σταις κακουχίαις και στην έλλειψη τροφής... Ήσαν και αυτά οι αφανείς μάρτυρες και ήρωες που -κατά χιλιάδας επλήρωσαν με την ζωήν των την πολύτιμον συμβολήν των εις τον εθνικόν αγώνα. Αξίζει να στηθή ένα μνημείον και γι' αυτά που να θυμίζει ταις θυσίαις και την συμβολήν των εις τον πόλεμον 1940-1941"

(Από το Ημερολόγιο Πολέμου του Παντελή Κυπαρίσση, στο: Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-1941, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 169)