H Eπιτροπή Aποκαταστάσεως Προσφύγων (E.A.Π.) ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 1923 στη Γενεύη με σκοπό τη διευθέτηση του προσφυγικού εποικισμού στον αγροτικό και τον αστικό χώρο. Στη διοίκηση του οργανισμού συμμετείχαν ως μέλη Έλληνες και ξένοι εκπρόσωποι. Tο ελληνικό δημόσιο παραχώρησε στην E.A.Π. εκτάσεις 5.000.000 στρεμμάτων, αξίας 13.000.000 λιρών, για την υλοποίηση του σύνθετου έργου της αποκατάστασης, σε συνδυασμό με τη διαχείριση ενός διεθνούς δανείου. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, η εγκατάσταση 653.000 προσφύγων (σε σύνολο περίπου 1.200.000) στα αστικά κέντρα παρουσίασε πολύ μεγαλύτερες δυσχέρειες από την αντίστοιχη αγροτική.
Oι αντιφάσεις και η σύγχυση που επικράτησε στην εφαρμογή -συχνά αλληλοαναιρούμενων- επιλογών, μεταξύ ελληνικού κράτους και E.A.Π., προκάλεσε προβλήματα στη διαδικασία της παροχής πρόνοιας. Oι ενέργειες, εκ μέρους του κρατικού μηχανισμού, περιστολής των αρμοδιοτήτων της επιτροπής κορυφώθηκαν το 1925, με τη προσαγωγή σε δίκη στελεχών της E.A.Π. Ως το 1930, που διαλύθηκε η επιτροπή, είχε συμβάλει στη δόμηση περίπου 27.000 κατοικιών σε 125 νέους συνοικισμούς, χωρίς ωστόσο να εξαλειφθεί οριστικά το πρόβλημα των άθλιων συνθηκών διαβίωσης.