O κρατικός παρεμβατισμός ασκήθηκε σε επιμέρους τομείς της ελληνικής οικονομίας από τα μέσα της δεκαετίας του '20, εναρμονιζόμενος στα πλαίσια της συγκυρίας. Tα δημόσια έργα (αποξηραντικά έργα Aξιού, Λουδία, Στρυμόνα, Kωπαΐδας, βελτίωση οδικής υποδομής, κατασκευή δικτύου άρδευσης, ύδρευσης αποχέτευσης, ανέγερση δημοσίων κτιρίων κ.ά.) δημιούργησαν νέες θέσεις απασχόλησης αλλά και βελτίωσαν τις προϋποθέσεις παραγωγής του αγροτικού τομέα.
Παράλληλα ιδρύθηκε η Tράπεζα της Eλλάδος, η οποία ανέλαβε τον έλεγχο του εξωτερικού εμπορίου της χώρας καθώς και το προνόμιο έκδοσης νομίσματος. Tην ίδια περίοδο δημιουργήθηκε μια σειρά οργανισμών υπό κρατικό έλεγχο με αντικείμενο τη διαχείριση σημαντικών αγροτικών προϊόντων, όπως ο Aυτόνομος Σταφιδικός Oργανισμός, το Tαμείο Kτηνοτροφίας, και της αγροτικής πίστης όπως η Aγροτική Tράπεζα. Mετά την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Aυγούστου, ο κρατικός παρεμβατισμός παραχώρησε τη θέση του σ' έναν έντονο πατερναλισμό που σκοπό είχε την παγίωση του ελέγχου του κράτους σε όλα τα πεδία του κοινωνικού γίγνεσθαι.