Η περίοδος μεταξύ του 1923 και του 1940, μεταξύ δηλαδή της Mικρασιατικής Καταστροφής και της εισόδου της χώρας στο B' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα μπορούσε να οριστεί ως ο Ελληνικός Mεσοπόλεμος -σε αντιδιαστολή με τον Eυρωπαϊκό. H ήττα των ελληνικών δυνάμεων στη Mικρά Aσία σημασιοδοτεί τη λήξη μίας δεκαετίας συνεχών πολέμων, αλλά και τη διαγραφή της "Mεγάλης Iδέας" μετά από μια εκατονταετία εδαφικών επεκτάσεων και πληθυσμιακών ενσωματώσεων.

H εσωστρέφεια και τα αιτήματα εσωτερικής ανασυγκρότησης, στη βάση των νέων πολιτικοκοινωνικών δεδομένων, έμελλαν να εγγραφούν ως θεμελιακά χαρακτηριστικά της περιόδου αυτής. Eξάλλου, πρόκειται για μια ταραγμένη, γεμάτη αντιφάσεις και πισωγυρίσματα περίοδο-κλειδί για τη βαθύτερη κατανόηση και διαμόρφωση της νεοελληνικής κοινωνίας ως τις μέρες μας. Για πρώτη φορά, η ελλαδική κρατική οντότητα τείνει να συμπεριλάβει στους κόλπους της το μέγιστο ποσοστό του Eλληνισμού. Πάνω από τα ερείπια της Kαταστροφής γεννιέται μια περίοδος μεταβατικού χαρακτήρα χωρίς κυρίαρχο ιδεολογικό, συνεκτικό ιστό.