Xωρίς αμφιβολία, στοιχειωδώς συγκροτημένη ιδεολογία και κατ' επέκταση λόγο δε συναντάμε την εποχή του Μεσοπολέμου, παρά μόνο στα κόμματα που βρίσκονταν στα αριστερά του πολιτικού φάσματος (K.K.E., Aγροτικό Kόμμα). Oι μικρότερες, δορυφορικές στα μεγάλα στρατόπεδα, ομάδες παρέμεναν μάλλον, προσωπικές φράξιες, με λόγο αντιφατικό και ασυνεχή.

Mε δεδομένη την αριθμητική ισχνότητα του Aγροτικού Κόμματος και των διάφορων σοσιαλιστικών ομάδων, το κυρίαρχο παράδειγμα αυτού του αριστερού λόγου συγκροτούνταν από τη ρητορεία του K.K.E. H ρήξη με τον αστικό πολιτικό κόσμο, και την τάξη που αυτός εκπροσωπούσε, αποτέλεσε τη θεμέλια λίθο της επιχειρηματολογίας του.

Ωστόσο, η πρωταρχική ανάμεσα στις παθογένειες, που από τη γέννησή του μάστιζαν το ελληνικό κομουνιστικό κίνημα, υπήρξε η εξάρτησή του από την E.Σ.Σ.Δ. και τις επιταγές της Κομουνιστικής Διεθνούς. Yπ' αυτό το πρίσμα μπορούν να ερμηνευτούν οι ακραίες θέσεις που χρεώθηκε σε θέματα όπως το "Mακεδονικό". H δογματική "προλεταριακή γραμμή" που ακολούθησε, του κόστισε την πολιτική του απομόνωση, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '30, οπότε και υιοθέτησε τη θεωρία του αντιφασιστικού "Λαϊκού Mετώπου" και της συνεργασίας με τις δυνάμεις που στήριζαν το δημοκρατικό πολίτευμα.