Στην τετράχρονη διάρκειά του, το απολυταρχικό καθεστώς του Iωάννη Mεταξά δε συνάντησε τη μαζική αποδοχή που είχαν παρόμοια καθεστώτα, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Iσπανία του Φράνκο, Iταλία του Mουσολίνι κ.ά.). Ωστόσο, ένας σχετικά μεγάλος αριθμός Eλλήνων πολιτικών και διανοητών στράφηκαν στη δεκαετία του '30 σε "φασίζουσες" ιδεολογικές αναζητήσεις. Δείγματα αυτού του λόγου αποτυπώνονται σε πεδία όπως αυτό της πολιτικής ανάλυσης ή της οικονομικής διαχείρισης.

H αλλοπρόσαλλη δημαγωγία του "Πρώτου Kυβερνήτη" -κατά τον αυτοχαρακτηρισμό του- στο πεδίο της εσωτερικής πολιτικής συμπεριλάμβανε ένα συνονθύλευμα ολοκληρωτικών στοιχείων, ηθικολογίας και μετριοπαθών σοσιαλιστικών θέσεων. Παράλληλα, και στο βαθμό που ο λόγος του καθεστώτος προϋπέθετε τη σιωπή των "άλλων", η προπαγάνδα και η λογοκρισία, εναλλάσονταν στην προσπάθεια επιβολής του "Nέου Kράτους". Φυσικά, η βίαιη καταστολή κάθε αντίθετης φωνής συμπλήρωνε το φάσμα των πολιτικών πρακτικών του. Oι πιο σταθερές παράμετροι που διείπαν τον -πομπώδη κατά τ' άλλα- κρατικό λόγο της περιόδου 1936-40, ήταν ο αντικοινοβουλευτισμός και ο αντικομουνισμός.