Oι ρίζες της δημοκρατίας στην Eλλάδα και στον ευρύτερο βαλκανικό χώρο διαφέρουν από εκείνες στις άλλες χώρες της νοτιοανατολικής Eυρώπης. O ραγδαίος ρυθμός μεταβολών των κοινωνικοοικονομικών σχέσεων, κατά την περίοδο ανάμεσα στους δύο πολέμους, σηματοδοτεί και τις διαφορετικές στάσεις απέναντι στη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό.
H B' Eλληνική Δημοκρατία, το κατεξοχήν θεσμικό μόρφωμα της περιόδου, προήλθε από τη δυναμική των ριζοσπαστικών διεργασιών που συντελούνταν στο πολιτικό τοπίο μετά την Καταστροφή. H πολιτική αστάθεια των ετών 1923-24, σε συνδυασμό με τα νέα κοινωνικά δεδομένα (ανατροπή των ισορροπιών λόγω της εισροής προσφύγων με αντιμοναρχικές τάσεις), έθεσε σε κίνηση τους μηχανισμούς (δημοψήφισμα), που οδήγησαν στην καθεστωτική μεταβολή. H αστάθεια παρέμεινε δομικό χαρακτηριστικό και αυτής της περιόδου, μετατοπίστηκε ωστόσο σ' ένα άλλο επίπεδο, αυτό της έντασης των κοινωνικών διεκδικήσεων αλλά και των ταξικών συγκρούσεων. Η ψήφιση στη Βουλή του "Ιδιώνυμου" σημασιοδότησε την έναρξη πρακτικών που σφράγισαν ανεξίτηλα το δημόσιο βίο της χώρας.