Στο τοπίο της ελληνικής κοινωνίας του Μεσοπολέμου, ο αστικός χώρος έγινε το σταυροδρόμι όπου συναντήθηκαν άνθρωποι και ιδέες. Ιδιαίτερα η πρωτεύουσα δεξιώθηκε τις νέες ευρωπαϊκές τάσεις για τη μόδα, την ψυχαγωγία και τα ήθη. Η κοσμική ζωή κυλούσε σε έντονους ρυθμούς, παρά τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα που χαρακτήριζαν την περίοδο. Οι χοροί και οι συναθροίσεις έδιναν και έπαιρναν, αυξάνονταν τα καζίνα και εγκαινιάστηκε ο ιππόδρομος του Φαλήρου. Η φυσιολατρία έγινε της μόδας και πλήθυναν οι ορειβατικοί και εκδρομικοί σύλλογοι, ενώ τα μπεν-μιξτ (μικτά μπάνια) στις παραλίες των Σπετσών και του Φαλήρου σκανδάλιζαν τους πιο παραδοσιακούς. Η σωματική άθληση κέρδιζε όλο και περισσότερους οπαδούς, ενώ τονίστηκε η σημασία του γυναικείου αθλητισμού. Οι χοροί της μόδας, το φοξ τροτ, το τανγκό αλλά και το ζωηρό τσάρλεστον κέρδιζαν όλο και περισσότερο έδαφος. Το 1928 ιδρύθηκε η πρώτη κινηματογραφική εταιρία, η "Γκρηκ Φιλμ", ενώ περίπου την ίδια περίοδο άνοιξε και η πρώτη "Κινηματογραφική Σχολή Αθηνών". Ο κινηματογράφος είχε γίνει πια ένα δημοφιλές μέσο ψυχαγωγίας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα με αποτέλεσμα να μειωθεί το κοινό του θεάτρου αλλά και του καραγκιόζη. Το θέατρο περνούσε κρίση, ωστόσο, δεν έχασε εντελώς τους θεατές του, καθώς με την επιθεώρηση μετέφερε τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα στη σκηνή για να τα διακωμωδήσει. Εκτός από τους μεγάλους θιάσους της Κυβέλης και της Κοτοπούλη εμφανίστηκαν και πολλοί, λιγότερο γνωστοί, που για να αντιμετωπίσουν την κρίση έκαναν περιοδείες στην ελληνική επαρχία.