Όταν με τη βαρύτητα του ανέμου που συναρπάζει
τα φρόκαλα μεσ' απ' τα πόδια των μανάδων εσάλ-
πισε το πεφταστέρι τις τελευταίες εντολές των
θεανθρώπων σηκώθηκε υπερήφανος ο φθόγγος και
μ' ευκαμψία τελείου μηχανικού λεπτολογήματος
παρέσυρε την ευτυχία προς τα πελάγη μιας παμμε-
γίστης παλιρροίας. Τότε συνέβη να φτερνισθούν οι
φυσητήρες και όλα τα κοίτη ανέστρεψαν την κοιλιά
τους και κατεποντίσθησαν αύτανδρα τα περασμένα
κουφάρια υπέρ της αναγεννήσεως της ευτυχίας υπέρ
της εκπληρώσεως των εσχατιών υπέρ της ειρήνης
υπέρ της αμαυρώσεως υπέρ της εκλάμψεως της α-
ληθείας υπέρ της κατισχύσεως των ρόδων και της
μαγικής αράχνης εν έτει χαράς για τον αιώνα των
μεγάλων ολισθημάτων των κυμάτων επάνω στα
στεκούμενα καράβια.

(Αντρέας Εμπειρίκος, Υψικάμινος, Αθήνα, Άγρα, 1988)