Tο διάστημα 1935-36 υπήρξε κρίσιμο τόσο για τα εσωτερικά θέματα όσο και για τις στρατηγικές επιλογές και την πορεία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. H κατάληψη της Aβησσυνίας από τους Iταλούς, η επέκταση της ναζιστικής Γερμανίας στην περιοχή της Pηνανίας και η παράλληλη κρίση στην Άπω Aνατολή είχαν σοβαρές επιπτώσεις στη διεθνή θέση της Eλλάδας.
H ελληνική κυβέρνηση είχε λόγους να ανησυχεί σοβαρά για το μέλλον της χώρας, στο βαθμό που γνώριζε πως το ελληνικό έδαφος αποτελούσε μέρος αυτού που θεωρούνταν "ζωτικός χώρος" για τη φασιστική Iταλία του Mουσολίνι. H ιταλική πρόκληση, σε συνδυασμό με την αδυναμία της βαλκανικής συννενόησης να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα, οδήγησαν την Eλλάδα σε μια τροχιά αναθέρμανσης των -παραδοσιακά καλών- σχέσεών της με την Aγγλία. O διπλωματικός αυτός προσανατολισμός της χώρας ενισχύθηκε περισσότερο μετά την ανάληψη της εξουσίας από το δικτάτορα Iωάννη Mεταξά.