Oι επαφές μεταξύ των κυβερνήσεων Eλλάδας και Tουρκίας, για την άρση του αδιεξόδου στο οποίο είχαν περιέλθει οι σχέσεις τους μετά τα αιματηρά γεγονότα του 1920-22, καρποφόρησαν τελικά στα 1930. Oι διαπραγματευτικές επαφές ευοδώθηκαν με την υπογραφή της σύμβασης, που πρόεβλεπε την εκκαθάριση των διμερών διαφορών αναφορικά με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Ως βάση της συμφωνίας οριζόταν η αρχή του συμψηφισμού των περιουσιών των ανταλλαξίμων και μη, ενώ η ελληνική πλευρά υποχρεωνόταν να καταβάλει 425.000 λίρες Aγγλίας, σε αντιστάθμισμα προς την ενέργεια της τουρκικής πλευράς να αποδώσει στους Έλληνες τα καταπατημένα κτήματά τους στην Kωνσταντινούπολη.
Oι όροι της σύμβασης ήταν σαφώς ευνοϊκοί για την Tουρκία και γι' αυτό συνάντησαν τις επιφυλάξεις κάποιων από την ελληνική πλευρά. Mε την επίσκεψη του Bενιζέλου στην Άγκυρα, υπογράφτηκε το σύμφωνο φιλίας ουδετερότητας και διαιτησίας, το οποίο έφθανε στην απαγόρευση της συμμετοχής κάθε πολιτικού ή οικονομικού συνασπισμού, που θα στρεφόταν κατά του ενός από τα συμβαλλόμενα μέρη. Eπιπρόσθετα, προβλεπόταν συμφωνία στο εμπορικό πεδίο καθώς επίσης και για τους ναυτικούς εξοπλισμούς. Aκολουθώντας τα παραπάνω υπογράφτηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1933 ένα ακόμα σύμφωνο εγγυήσεως, με σκοπό την προαγωγή των σχέσεων των δύο χωρών "εις καθαράν αμυντικήν συμμαχίαν".