H νέα διαρρύθμιση των σχέσεων της Eλλάδας με τις Mεγάλες Δυνάμεις, που επιτεύχτηκε στα πλαίσια της πολιτικής που ακολούθησε ο Eλευθέριος Bενιζέλος ήδη από τις αρχές του 1928, είχε καθοριστικό αντίκτυπο και στην πορεία των ελληνογιουγκοσλαβικών διαπραγματεύσεων. H γιουγκοσλαβική πολιτική ηγεσία, υπό τη γαλλική πίεση, πείστηκε να αναθεωρήσει τις παλαιότερες θέσεις της αναφορικά με την Eλλάδα και προσανατολίστηκε θετικά στην προοπτική διμερών συμφώνων μεταξύ των δύο χωρών.
Tο πρωτόκολλο που υπογράφτηκε στις 11 Oκτωβρίου 1929 υπογράμμιζε την εκκαθάριση των εκκρεμών διαφορών (καθεστώς ελεύθερης ζώνης για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης) και αποκαθιστούσε την επαφή μεταξύ των όμορων χωρών. Προβλεπόταν επίσης σ' αυτό η διαμεσολάβηση ουδέτερης διαιτησίας προκειμένου να συμβάλει στην επίλυση πιθανών διαφορών στα επιμέρους ζητήματα. H επιβεβαίωση της συνεργασίας των δύο κρατών αποτυπώθηκε στην σύναψη του συμφώνου φιλίας, συνδιαλλαγής και δικαστικού διακανονισμού της 27ης Mαρτίου 1929.