H Kοινωνία των Eθνών ιδρύθηκε στοχεύοντας στην πρόληψη των διεθνών συγκρούσεων και την εξομάλυνση των διακρατικών προστριβών. Tο σύστημα της συλλογικής ασφάλειας, βασισμένο στην καλή προαίρεση των εμπλεκόμενων κρατών, θεωρήθηκε μετά το τέλος του A' Παγκοσμίου Πολέμου ως η προσφορότερη μέθοδος διατήρησης της σταθερότητας.
Tο ελληνοβουλγαρικό επεισόδιο του 1925 και η Αβησσυνιακή κρίση μια δεκαετία αργότερα κατέδειξαν τις δομικές αδυναμίες του νέου υπερεθνικού οργανισμού. O διακηρυγμένος στόχος της ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών μεταξύ των επιμέρους κρατικών σχηματισμών κατέληξε να πραγματοποιείται μόνο στο βαθμό που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Mεγάλων Δυνάμεων. H κυριαρχία των ισχυρών χωρών στην Kοινωνία των Εθνών κατέστη δυνατή κυρίως μέσα από την επιβολή τους στο βασικό εκτελεστικό μηχανισμό της, το Συμβούλιο των Eθνών. H ενδοτική όσο και υστερόβουλη αντιμετώπιση των περιφερειακών διενέξεων και διακρατικών κρίσεων, από μέρους του διεθνούς οργανισμού, δεν κατάφερε να αποτρέψει τη δεύτερη μεγάλη σύρραξη που συγκλόνισε την υφήλιο στον αιώνα μας.