Oι ανακατατάξεις που υπέστη ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός, στα χρόνια που μεσολαβούν ανάμεσα στις μεγάλες περιπέτειες του έθνους (1923-1940), διέρχονται με μεγάλη συχνότητα από το φωτογραφικό φακό. H ανταλλαγή, και κυρίως η εγκατάσταση των προσφυγικών πληθυσμών, βρίσκεται εύλογα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Υπάρχει όμως διαθέσιμο οπτικοακουστικό υλικό και για ένα πλήθος άλλων ζητημάτων, όπως για παράδειγμα η κοινωνική ζωή στους χώρους διαβίωσης των αστών αλλά και των εργατών, η διαδικασία ανοικοδόμησης, η αστικοποίηση, οι κοινωνικές διαμαρτυρίες, ο αγροτικός χώρος κλπ.
H μεταξική περίοδος αξίζει ιδιαίτερης μνείας, καθώς συνιστά μια τομή σε σχέση με το παρελθόν. Tο ειδικό βάρος που προσέδωσε το καθεστώς στην πολιτική διαφήμιση και την προπαγάνδα είναι πρόδηλο. H συστηματική απόπειρα "κοινωνικής" χρήσης της εικόνας, βασίστηκε στη μεταβολή της φωτογραφικής πρακτικής σύμφωνα με δοκιμασμένους κανόνες προπαγάνδας (π.χ. εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία). Yπ' αυτή την έννοια, ο μεταξικός ρεαλισμός υπήρξε ένα προνομιούχο εργαστήρι, το οποίο διεκδικεί την πατρότητα ενός νέου αναπαραστατικού ύφους στον ελληνικό χώρο. Πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι η εικόνα, μαζί με το λόγο, συμπεριλήφθηκαν στα πεδία παρέμβασης του κράτους διαμεσολαβημένα μέσα από το θεσμό της λογοκρισίας.