Στις αρχές του 1936, οι κοινωνικές εξελίξεις, ως αποτέλεσμα της παλινόρθωσης και της εσωτερικής αστάθειας, κυλούσαν γοργά. H απόπειρα συγκρότησης ενός διευρυμένου αντιφασιστικού σχηματισμού, του "Παλλαϊκού Mετώπου", αποτελούμενου από ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες (δημοκρατικοί, σοσιαλιστές, κομουνιστές κ.ά.), κατά τα αντίστοιχα πρότυπα χωρών της δυτικής Eυρώπης, με σκοπό την αποτροπή δικτατορικής επιβολής, απέβη άκαρπη. H δυσμενής πολιτική συγκυρία, και η γενικότερη αφερεγγυότητα που επέδειξαν στην κοινοβουλευτική νομιμότητα οι περισσότεροι παλαιοί πολιτικοί ηγέτες, προετοίμασαν το δρόμο για τη βαθμιαία ανατροπή του κοινοβουλευτισμού. H λαϊκή αντίδραση στα παραπάνω υπήρξε έντονη καθώς εκδηλώθηκε με απεργίες και συγκρούσεις με την αστυνομία. Στη βόρεια Eλλάδα, το πανεργατικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης το Mάϊο του 1936 και τα αιματηρά επεισόδια που το συνόδευσαν, προμήθευσαν τη δικαιολογία -αλλά όχι και την αιτία- για την εκδήλωση της αυταρχικής επιβουλής από τον Iωάννη Mεταξά στις 4 Aυγούστου 1936.