Tο διάστημα του Μεσοπολέμου, που σημαδεύτηκε από την παγκόσμια κρίση, θεωρήθηκε ως μοναδική ευκαιρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας να κερδίσει το χαμένο της έδαφος. H αναζωογόνηση του θρησκευτικού συναισθήματος και η συνειδητοποίηση της χριστιανικής ηθικής ήταν τα όπλα της Εκκλησίας στον αγώνα της κατά του υλισμού, ο οποίος θεωρήθηκε ο κύριος εχθρός της ανασυγκρότησης της κοινωνικής ζωής στη βάση των ελληνοχριστιανικών και κλασικών αξιών. Γύρω από αυτόν το ρυθμιστικό άξονα, τις συντηρητικές ιδεολογικές επιλογές στο πεδίο της κοινωνικής ζωής, συσπειρώθηκαν και ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού, κυρίως τα μικροαστικά.