Tο απόσπασμα που ακολουθεί, αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης αναφοράς του Γ. Φεσσόπουλου, διευθυντή (και πρώτου οργανωτή), της ελληνικής υπηρεσίας πληροφοριών, της Y.Γ.A.K., (Yπηρεσία Γενικής Aσφαλείας του Kράτους). Aπεστάλη στο γραφείο του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού στις 3 Σεπτεμβρίου 1936. Συμπεριλαμβάνεται στο "Mειονότητες και προπαγάνδα στη Bόρεια Eλλάδα κατά το Mεσοπόλεμο", σε επιμέλεια του K. Σκορδύλη, Ίστωρ, τευχ. 7, Δεκέμβριος 1994.

Η Γενική Ασφάλεια του Κράτους, λειτουργήσασα επί οκτάμηνον τω 1926 με σκοπόν τον της Υπηρεσίας Αμύνης, εις έκθεσίν της του Οκτωβρίου 1926 ανέφερε τα εξής ως προς την εγκατάστασιν των αγροτών:

Η κατά το πλείστον ακαταλληλότης των χρησιμοποιηθέντων οργάνων και η εκ της ανάγκης των πραγμάτων επιβαλλομένη σπουδή, επέφεραν μεγίστας αταξίας περί την εγκατάστασιν των προσφύγων, διέθεσαν δυσμενώς κατά του κράτους ουχί μόνον αυτούς, αλλά και τους γηγενείς και προϋκάλεσαν φοβερόν το μεταξύ των δύο τούτων μίσος, ώστε και μέχρι σήμερον ακόμη πολύ συχνά ν' ακούωμεν συμπλοκάς με αιματηρά αποτελέσματα.

Εν Μακεδονία και Θράκη, ένθα ενεκαταστήθη το μείζον των εκ της καλλιεργείας της γης αναμενόντων να ζήσουν προσφύγων, δεν ελύθη ατυχώς ακόμη και το ζήτημα της οριστικής διανομής των γαιών.

Ποιός θα ηδύνατο να φαντασθή, ότι το σοβαρότατον αυτό ζήτημα μετά πλήρη δεκαετίαν ευρίσκεται ακόμη εις την αρχήν του; Ποιός θα επίστευεν ότι η από τόσων ετών αρξαμένη διανομή των γαιών στη Β.Ελλάδα, προχωρεί μετά τοιαύτης βραδύτητος, ώστε μέχρι σήμερον ουδέ 8% εκ των δικαιουμένων τίτλων πολλών χιλιάδων οικογενειών, να έχουν τοιούτους;

Και όμως, η τοιαύτη βραδύτης είναι εγκληματική, καθόσον συνεπάγεται αποτελέσματα, από πλείστων όσων απόψεων ολεθριώτατα. Οι αγροτικοί πληθυσμοί, όταν γνωρίζουν ότι το έδαφος που καλλιεργούν δεν ανήκει εις αυτούς, είναι απολύτως αδύνατον να έχουν την απαιτούμενην ψυχικήν γαλήνην· μη έχοντες το συναίσθημα της ιδιοκτησίας, ακολουθούν ευχερώς το ρεύμα της ανατροπής και ακούουν με προσοχήν τα όργανα των ξένων προπαγανδών, τα οποία υπόσχονται εις αυτούς πολλά· αγνοούντες εάν ο αγρός που έχουν σήμερον, θα είναι εις την διάθεσίν των και αύριον, όχι μόνο δεν επιδίδονται εις την βελτίωσιν αυτού, αλλά και τον καλλιεργούν άνευ ορέξεως.

Η αβεβαιότης αυτή του αγρότου, δημιουργήσασα λανθάνουσαν κατάστασιν αδρανείας και αδιαφορίας, έχει άμεσον επίδρασιν επί της παραγωγής, προς ανυπολόγιστον ζημίαν του ίδιου και της εθνικής μας οικονομίας.

Πάντοτε, αλλά προ παντός σήμερον, ο στόμαχος έχει επίδρασιν εφ' όλων των ζητημάτων. Εάν το Κράτος σπεύση να δώση εις τους γεωργούς της Β. Ελλάδος γαίας και καταβάλη την απαιτούμενην προσπάθειαν προς βελτίωσιν των όρων της ζωής των, δύναται να είναι απολύτως βέβαιον ότι τάχιστα θα έχη θαυμάσια αποτελέσματα, από τε εθνικής και δημοσιονομικής απόψεως.