Στην περίοδο του Μεσοπολέμου, νέες διεργασίες αναζήτησαν έκφραση στο πολιτιστικό πεδίο, με κυρίαρχη ανάμεσά τους το δραστήριο φεμινιστικό κίνημα. O Σύνδεσμος για τα δικαιώματα της γυναίκας, συνδέθηκε την ίδια εποχή με τη Διεθνή Ένωση για τη γυναικεία ψήφο και έγινε ο κύριος φορέας για την επέκταση του δικαιώματος της ψήφου και στις γυναίκες.
Oι καινοτομίες στην εμφάνιση, ιδιαίτερα του αστικού γυναικείου πληθυσμού, και η εισαγωγή νέων μορφών ψυχαγωγίας και θεάματος, προκάλεσαν σφοδρές, ακόμα και βίαιες αντιδράσεις. Aπό την άλλη πλευρά, η είσοδος μεγάλου ποσοστού του γυναικείου πληθυσμού στο χώρο της μισθωτής εργασίας, κατέστησε αναγκαία τη διαμόρφωση ενός νέου θεσμικού πλαισίου που να καλύπτει και τα γυναικεία αιτήματα. Στην αρθρογραφία της εποχής μέσα από εφημερίδες και περιοδικά διαφαίνεται έντονη η ανησυχία για τα στοιχεία που κλόνιζαν το "πατροπαράδοτο νοικοκυριό", γεγονός το οποίο συχνά βιώθηκε ως "έξωθεν" απειλή που σκόπευε στη στρέβλωση των ηθών της ελληνικής κοινωνίας.