Ποικίλα κοινωνικά και ιδεολογικά ρεύματα και κινήματα βρήκαν γόνιμο έδαφος ανάπτυξης στα ευνοϊκά πλαίσια των πρώτων δεκαετιών του αιώνα. Για τις φεμινίστριες γυναίκες του Mεσοπολέμου, ο φεμινισμός συνδέθηκε καταρχήν με την αφύπνιση των γυναικών και την άρνησή τους να δεχτούν την υποδεέστερη κοινωνική τους θέση. Για το λόγο αυτόν, συγκρούστηκαν με τις κυρίαρχες -διαμετρικά αντίθετες- απόψεις, που επέμεναν στον ιδιαίτερο ρόλο τους στην οικογένεια ως απόρροια "φυσικών" ιδιοτήτων του φύλου τους. Tο κυρίαρχο αίτημά τους περί "ισότιμης κοινωνικής ένταξης" αρθρωνόταν μέσα από δύο κυρίως άξονες: διεκδίκηση δικαιώματος ψήφου και για τις γυναίκες και αναπροσαρμογή του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου, το οποίο υπονόμευε πολλαπλά τη δυνατότητα ανέλιξης και οικονομικής χειραφέτησης. Eύλογα, η απόπειρα συγκρότησης μιας τέτοιας κοινωνικής συνείδησης εκείνη την εποχή, σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, συνάντησε τεράστια προβλήματα.